در هنگامه ی قیام حضرت مهدی(عج) نیز، حضرت امیرالمؤمنین(ع)، بتهای تمام عالم و آدم را بشکنند و یکتاپرستی را در تمام سرزمینهای شناخته شده و ناشناخته، برپا کنند.

روزی مفضّل، شاگرد درجه یک امام صادق(ع)، از ایشان درباره ی رجعت رسول خدا(ص) پرسید. حضرت فرمودند: «آرى و اللَّه پیغمبر و على حتماً می بایست قدم بر روى زمین بگذارند. آرى به خدا آنها به همه جا، حتّى به پشت کوه قاف و ظلمات و قعر دریاها هم می روند، تا آنجا که جایى نمى ‏ماند جز اینکه پیغمبر و على(ع) می روند و آثار واجب دین خدا را در آنجا برپا می دارند...»(2)

در روایات آمده است که حضرت علی(ع)، پس از پاک شدن جهان از ناپاکی، دوباره برای جانشینی رسول خدا(ص) به زمین می آیند. امام باقر(ع) می فرمایند:
«...رجعت دوم [امیرالمؤمنین(ع)] در حضور پیغمبر (ص) است. بر می گردد، که جانشین او باشد. خدا سلطنت روى زمین را به پیغمبر می دهد؛ چنان که در قرآن وعده داده: «پیغمبر خویش را به هدایت و دین حق فرستاد، تا او را بر همه ی ادیان غلبه دهد؛ هرچند مشرکان از آن خوششان نیاید.»(3)

حضرت علی(ع) خود در روایتی زیبا، یاری خداوند را در زمان رجعتشان اینگونه توصیف می فرمایند:
«خدا يكتا و بى‏ همتا است... او از پيامبران پيمان گرفت كه به ما ايمان آورند و یاریمان دهند... خدا از من و پیغمبر هم پیمان گرفت که یکدیگر را یارى کنیم.

من نیز او را کمک دادم و پیش رویش جنگیدم و دشمنانش را کشتم و به عهد خویش وفا کردم؛ امّا هیچ ‏یک از دوستان و پیغمبران خدا، مرا کمک نکردند؛ زیرا قبلاً از دنیا رفته بودند. ولى آنها بعداً، هنگامى که بر شرق و غرب سلطنت یابم، خدا همه را زنده می کند و با شمشیر بر سر دشمنانم می زنند و مرا یارى می کنند.

شگفتا از مردگانى که به امر خدا، دسته دسته زنده می شوند، شمشیرها می کشند و بر فرق ستمگران و یاوران آنها می زنند تا خدا، وعده ی خویش را عملى سازد...»(4)

1. مجلسى، محمّد باقر بن محمّد تقى، «مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)»، تهران، اسلامیه، چاپ بیست و هشتم، 1378، ص1209؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.

2. مجلسی، محمّدباقر، همان، ص 1166؛ با استفاده از همان.34. همان، ص 1209. 45. ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) این روایت را نقل کرده اس.  شيخ حرّ عاملى، محمّد بن حسن، «الإيقاظ من الهجعة بالبرهان على الرجعة»، تهران، نوید، چاپ اوّل، 1362، ص 364؛ با استفاده از همان.